Το καρναβάλι στη Γαλλία - Le carnaval

Οι Απόκριες είναι μια γιορτή που δεν έχει συγκεκριμένη ημερομηνία, εξαρτάται από την ημερομηνία του Πάσχα. Ονομάζονται Le Carnaval και η τελευταία μέρα είναι η Mardi Gras, που αντιστοιχεί στη δική μας Τρίτη της Τυροφάγου. Έπειτα  αρχίζει η νηστεία της Σαρακοστής (le Carême).

Η προέλευση της λέξης Καρναβάλι είναι από το λατινικό «Carne Levare», που σημαίνει αποχή από το κρέας. Από το Μεσαίωνα, οι άνθρωποι,  πριν από τη νηστεία των σαράντα ημερών πριν το Πάσχα, απολάμβαναν πλούσια γεύματα.

Ήταν επίσης μια ευκαιρία να σατιρίσουν τα πάντα, κρυμμένοι πίσω από μάσκες, προστατευμένοι από αποκριάτικες στολές.

Το γλυκό του καρναβαλιού είναι τα beignets (μπενιέ) αλλά και οι βάφλες (gauffres) και οι κρέπες. Τα μπενιέ θυμίζουν λουκουμάδες ή donuts στη γεύση αλλά έχουν διάφορα σχήματα.

Η Γαλλία έχει παράδοση στο καρναβάλι. Σ'όλες τις πόλεις οργανώνονται υπαίθριες γιορτές, παρέες μεταμφιεσμένων, παρελάσεις, θεάματα με ζογκλέρ, μασκοφόρους, μουσικούς, ταχυδακτυλουργούς και ξυλοπόδαρους. Ο κόσμος συμμετέχει με διάφορες στολές και παντού κυριαρχεί το κονφετί (confettis), οι σερπαντίνες (serpentines) και τα βεγγαλικά (feux d'artifice).

Αυτό είναι ό, τι οι Γάλλοι αποκαλούν "Le Carnaval".

Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες άρθρο εδώ!

Les jours de la semaine - Οι ημέρες της εβδομάδας

La Chandeleur (η γιορτή τής κρέπας)

La Chandeleur (η γιορτή τής κρέπας) ​ 

Η Σαντλέρ γιορτάζεται στη Γαλλία στις 2 Φεβρουαρίου, σαράντα ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, και αντιστοιχεί στην Υπαπαντή τού Χριστού, στην υποδοχή του Χριστού στο ναό και στον εξαγνισμό τής Παναγίας. Την ονομασία της η γιορτή την πήρε από τη λέξη «chandelle», που σημαίνει λαμπάδα, κερί. Και να γιατί: στη Ρωμαϊκή εποχή, στις 2 Φεβρουαρίου υπήρχε μια γιορτή προς τιμήν του θεού Πάνα. Καθ’όλη τη διάρκεια της νύχτας, οι πιστοί έβγαιναν στους δρόμους της Ρώμης κρατώντας πυρσούς. ​ Το 472, ο Πάπας Γελάσιος Α' αποφάσισε να εκχριστιανίσει τη γιορτή αυτή, η οποία, στο εξής θα τιμούσε την πρώτη είσοδο του Χριστού στην Εκκλησία. ​ ​Έτσι, την ημέρα της Σαντλέρ οργανώνονταν λιτανείες, κρατώντας λαμπάδες και ακολουθώντας συγκεκριμένο τυπικό: κάθε πιστός έπρεπε να ανάψει μία λαμπάδα στην εκκλησία και να τη μεταφέρει στο σπίτι του, προσέχοντας ιδιαίτερα να τη διατηρήσει αναμμένη. Ένα γνωμικό από την περιοχή της Φρανς-Κοντέ, λέει σχετικά, ότι «αυτός που θα έφερνε στο σπίτι του τη λαμπάδα αναμμένη, στα σίγουρα θα είχε ζωή για άλλη μία χρονιά». Η λαμπάδα αυτή ήταν ευλογημένη και θεωρούνταν πως είχε και άλλες ιδιότητες. Λένε μάλιστα, πως αν έπεφταν μερικές σταγόνες από αυτή τη λαμπάδα επάνω σε αυγά τότε αυτά μπορούσαν να εκκολαφθούν. Λένε ακόμη, ότι από τη στιγμή που η φλόγα της άναβε, προστάτευε από κεραυνούς στις καταιγίδες.  

Οι κρέπες 
Εν τω μεταξύ, εμφανίζεται μία νέα παράδοση, αυτή της κρέπας. Η παράδοση αυτή έχει τις αναφορές της σ’έναν παλιό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, εάν την ημέρα της Σαντλέρ δεν γίνονταν κρέπες, η σοδειά του σιταριού όλης της χρονιάς θα καταστρεφόταν. Κάθε χρόνο λοιπόν αυτή την ημέρα, κατά την παράδοση, σε κάθε σπίτι τής Γαλλίας αναβιώνει το έθιμο της παρασκευής κρέπας. ​ Εξάλλου, η ετοιμασία της κρέπας ακολουθεί και ένα ακόμη έθιμο, αυτό του χρυσού νομίσματος. Οι άνθρωποι στα χωριά γύριζαν στον αέρα την πρώτη κρέπα με το δεξί τους χέρι, ενώ στο αριστερό κρατούσαν ένα χρυσό νόμισμα. Κατόπιν, τύλιγαν το νόμισμα μέσα στην κρέπα, πριν αυτή περάσει τελετουργικά από όλη την οικογένεια και καταλήξει στο δωμάτιο, σε ντουλάπι του οποίου θα φυλαγόταν μέχρι την επόμενη χρονιά. Κρατούσαν έτσι, ό,τι απέμενε από την κρέπα της προηγούμενης χρονιάς, προκειμένου να δώσουν το χρυσό νόμισμα στον πρώτο φτωχό που θα ερχόταν στο σπίτι τους. Αν όλα τα παραπάνω τηρούνταν, η οικογένεια θα είχε σίγουρα χρήματα, για όλη τη χρονιά. Αυτός μάλιστα που θα γύριζε σωστά την κρέπα του στον αέρα και δεν θα του έπεφτε κάτω, θα είχε εξασφαλίσει την ευτυχία, έως την επόμενη γιορτή της Σαντλέρ. 

Διαβάστε το πλήρες άρθρο εδώ.